وقتی مینا از خواب بیدار شد

می‌گویند سنین نوجوانی بهترین زمان برای پرورش تخیل انسان‌هاست. تخیل عنصر اساسی پیشرفت انسانی است و رابطه مهمی با خلاقیت دارد. اگر جامعه‌ای بتواند روی تخیل کودکان و نوجوانانش خوب کار کند، یعنی به تخیل آنان بهایی متناسب دهد و مرز آن را از موهومات مشخص کند، احتمال اینکه در آینده از یک سو نیروی انسانی خلاق داشته باشد و از سوی دیگر جامعه‌ای سالم ایجاد کند بسیار زیاد است.

 انسان‌های خلاق انسان‌هایی هستند که در گیرودار مشکلات و پیچیدگی‌های امروزی جوامع انسانی گیر نمی‌کنند، رویکرد مسئله‌محور دارند و سعی می‌کنند با فکر، حواس پنجگانه و احساسات انسانی مسائلشان را حل کنند ، خود را نمی بازند، هرچند ممکنست اشتباه کنند. این داستان جذاب در فضایی تخیلی به لطافت عواطف انسانی شکل گرفته و با بیان جذاب و گیرا به  قلم توانمند  مرحوم مدیا کاشی‌گر و با مقدمه‌ای از فرزند ایشان و تصویرگری‌های خلاقانه محمدعلی بنی‌اسدی، خواسته است نقش و اهمیت همراهی سه چیز را برای خواننده‌اش بازگو کند: حواس پنچگانه، تفکر انسانی و عواطف انسانی.

تخیلی که در این داستان به کار رفته از مینا دخترک قهرمان داستان یک انسان خلاق برای حل مشکلاتش ساخته است، آن هم مشکلاتی نامتعارف و عجیب و غریب که ممکنست هیچ وقت به ذهن هیچ بشری خطور نکرده باشد الا مدیا کاشی‌گر! آن هم در آخر با سفری از نیستی به هستی!

هرچند بیان جذاب این رمان برای مخاطبان سنین نوجوانی در نظر گرفته شده، اما به نظر می‌رسد خواندنش برای بزرگسالان خالی از لطف نباشد و آنان را نیز درگیر کند.