چگونه می توان بال شکسته ای را درمان کرد؟

با همراهی تصاویری زیبا و جاندار، که پر است از حرکت، کودک را نسبت به محیط اطرافش حساس می‌کند. او همراه پسربچه می‌شود تا کبوتر را در آغوش بگیرد. او را با خود به خانه ببرد و با نگهداری از پرنده، کمک کند تا دوباره بپرد.
انتخاب و ترکیب رنگ‌های تصویرها هم در بازگویی داستان نقش به عهده می‌گیرند. اوایل داستان، وقتی پرنده‌ی مجروح روی زمین افتاده و هیچ کس متوجه او نیست، فضا خاکستری است. اما، با ورود پسرک به داستان، کم‌کم رنگ وارد تصاویر می‌شود.

شاید گفتن قصه‌ی کتاب را بتوان به کودک واگذار کرد؛ کودکی که هنوزخواندن و نوشتن را نمی‌داند اما از روی تصاویر می‌تواند قصه را پی بگیرد و آن را تعریف کند. «چگونه می توان بال شکسته ای را درمان کرد؟» داستانی تصویری است که حس انسانیت و عشق به حیوانات را در کودک تقویت می‌کند. این داستان کودکان را به دقت و توجه بیشتر به پیرامونش فرا می‌خواند و از او می‌خواهد از هیچ چیز سرسری نگذرد. تصاویر هر یک با آوردن جزئیات و با کنار هم قرار دادن صحنه‌های گوناگون برای خود، داستان جداگانه‌ای دارند. صحنه‌هایی سرشار از انسانیت و مهربانی خانواده‌ای که در حال تیمار پرنده هستند در برابر خشونت جاری در جهان از تصویر تانک بر روی روزنامه که قرار است در زیر پرنده قرار بگیرد تا صفحه تلویزیون که رژه جت‌های جنگی را نشان می‌دهد، جزئیاتی است که تصویرگر از آن غافل نمانده و توجه کودک را هم سمت و سو می‌دهد.

نکته دیگری که در تصاویر به زیبایی ترسیم شده حضور یکایک خانواده در کنار هم برای درمان پرنده و تأکید بر این است و دیگر آن‌که با وجود حس مالکیت در کودکان که در این سن بسیار چشمگیر است ولی او به راحتی از پرنده دست برمی‌دارد و او را پرواز می‌دهد.

از عواملی که کتاب تصویری «چگونه می توان بال شکسته ای را درمان کرد؟» را تبدیل به نمونه‌ای موفق می‌کند، در هم تنیدگی متن و تصویر است. تصویر، در انتقال معنی متن، بار مهمی را به دوش می‌کشد و گاه در روایت داستان، جلوتر از متن حرکت می‌کند.

مناسب برای ٢ تا ٨ سال

این کتاب جوایز زیر را کسب کرده است: برنده‌ی جایزه‌ی کتاب سال کودکان استرالیا برنده‌ی جایزه‌ی شارلوت زولوتو (۲۰۰۹) نامزد جایزه‌ی کیت گرین اوی نامزد جایزه‌ی پاتریشیا ریگتون